Tempus fugit.
Już jutro egzamin, już za chwilę kolejny rok akademicki, a parę dni temu udało mi się oficjalnie postarzeć o kolejny rok.

Nie ma na tym świecie rzeczy bardziej przebiegłej, niż czas.
Caryca z małego koteczka, nie wiedzieć kiedy, zmieniła się w czarnego pasi-brzucha zajmującego pół łóżka w nocy. Studia mijają zdecydowanie zbyt szybko. Jak to powiedziała Nat: dopiero co je zaczynałyśmy, a już jesteśmy w połowie. Z lata w mgnieniu oka zrobiła sie jesień, a moje włókna kolagenowe są w coraz to gorszej kondycji.
Nie ma na tym świecie rzeczy bardziej przebiegłej, niż czas.

W zdjęcia z wilczą koszulką bawiliśmy się już jakiś czas temu. "Bawiliśmy się" to słowa bardzo dobrze określające te zdjęcia, bo jak wilk to tylko w lesie. Naszym "lasem" został ogródek działkowy, tylko on dysponował gniazdkami niezbędnymi do podłączenia lamp;)

Przychodzi taki moment, w którym w głowie dźwięczy tylko słodka cisza. Taki moment nazywa się po prostu, zmęczeniem. Jednym słowem pierwszy dzień w pracy bardzo pozytywny i intensywny. A przygotowania do egzaminu w toku. 

Wydarzenia ostatnich dni potoczyły się zgodnie z prastarą zasadą: nie szukaj, a znajdziesz.
Rzeczywistość lubi nam często "grać na nosie" i kiedy czegoś najbardziej potrzebujemy to właśnie wtedy nie możemy tego dostać, znaleźć (zaczynając od spraw zupełnie błahych jak skarpetka do pary, a kończąc na tych zupełnie poważnych). A kiedy już całkowicie spokojni i pogodzeni zapominamy, los się do nas uśmiecha. I tak pod koniec lata znalazłam wreszcie moją idealną białą sukienkę, której to poszukiwania trwały od blisko maja. A co ważniejsze moje poszukiwania pracy zakończyły się pomyślnie:)